Trzy Polarisy XP 850 ukończyły legendarny Rajd Enduromania bez najmniejszej awarii, zespół zdobył największą liczbę punktów - ponad 120 000 czym zdeklasował rywali, którzy zdobyli ich zaledwie 99 000. Rywalizacja trwała przez pięć dni w ciężkich warunkach Karpat Wysokich, zespół pokonał ponad 1000 km. Ciekawostką jest zdobycie najwyższego szczytu w rejonie Tarcu - 2199 mnpm. Team poruszał się trzema Polarisami 850 XP Rally zbudowanymi pod nadzorem lidera temu 2cana.


















































Kilka refleksji:

Jeżeli chodzi o opony zdecydowanie polecam Big Horn - z kilku względów:

1. Bardziej uniwersalny bieżnik
2. Większa odporność na uszkodzenia (mud lite łatany dwa razy - BH zero)
3. Mniejsze zużycie paliwa ( o 3 litry na 100 km!)
4. Lepsza ochrona boku opony

Poza tym jest to typowa opona do takiego terenu, po 1000 km Mud lite prawie się zużył, jest wykonany z miękkiej gumy, został pocięty przez kamienie i skalne odłamki gdy tymczasem BH wygląda jak nowy. Big Horn jest przystosowany do wyższego ciśnienia dzięki czemu przy ostrych zakrętach pokonywanych z dużą prędkością nie zsuwa się z felgi i nie "pływa" tak jak miękki ML.

Mieliśmy dwie "bardzo poważne naprawy" - jedna to zgubiony klosik od kierunkowskazu u mnie, druga to dziura w oponie u Maria nudy...

Sprzęt jest wręcz stworzony do takiej jazdy - tydzień w górach i jestem niedojeżdżony, już mam ochotę gdzieś pojechać.
Idealnie się sprawdził patent z pakowaniem kanistra 20 litrowego na tylny bumper. Nie przeszkadza, nie czuć go wcale nawet na stromych podjazdach - miejsce wręcz idealne. Każdy miał zapasu paliwa 25 litrów co dawało prawie dwa tankowania i około 300 km zasięgu co całkowicie wystarczało.

Sprawdził się też patent wzmacniający gniazdo sworzni w zwrotnicy - stalowy pierścień, dzięki niemu zniknął problem luzów. Zabraliśmy ze sobą paski, świece, półosie, przeguby, sworznie, końcówki drążków, koszyczki mostu, oleje i filtry ... i nic nie było potrzebne.

Pomimo upału prawie 40 stopniowego, rozrzedzonego powietrza i stromych długich podjazdów ( 2000 mnpm) sprzęty nie przegrzewały się.

Idealnie działała też łączność - połączenie interkomu bluetoth z Midlandem , w warunkach górskich mieliśmy około 5 km zasięgu i łączność w trzy osoby co daje pełen komfort.

Koszt całego wyjazdu zamknął się w granicach 2500 zł , co w porównaniu z krajowymi imprezami wypada bardzo pozytywnie, a w zamian dostajemy naprawdę dużo.
Polaków w dalszym ciągu przyjeżdża niewielu więc nie ma trzody i oszustwa, jest wręcz rodzinnie - otwarty barek, zapisujesz w zeszycie co wziąłeś i rozliczasz się ze wszystkiego , łącznie z wpisowym na koniec imprezy! Rzecz nie do pomyślenia w kraju. Masz tydzień niczym nie skrępowanej jazdy po terenie jaki sam sobie wyznaczysz , chcesz hardcoru - wbijasz się w hardcor, chcesz przestrzeni - jeździsz po górach, chcesz szutrów i walki z czasem - jedziesz nad Dunaj. Ech jak pomyślę o naszych "rajdach" rodzimych wokół śmietnika z zarzynaniem wyciągarek to aż mi żal tych wszystkich , którzy nigdy nie spróbują Enduromanii...

Gratulacje za wynik,minusik" Polaków w dalszym ciągu przyjeżdża niewielu więc nie ma trzody i oszustwa"

2can
Gratki !!
ehh ta Romania zaczynam ją uwielbiać coraz bardziej i bardziej

p.s.
Stać Cię na duużo lepszą relację czekamy!

p.s.#2 wydzieliłem posta bo nie nie pasował do porównań

-- dodano 06.08.2009 20:09 --

ten krzyż to na Montel Mic ??

krzyż to montele mic.

Zgadzam się z przedmówcą, można zaryzykować stwierdzeniem że szkoda czasu i pieniędzy na polskie rajdo/imprezy. Poza tym że organizatorzy rajdów w PL nie mają terenów, nie mają pojęcia o organizacji to jeszcze wymyślają ceny z kosmosu a dają w zamian niewiele. Max wpisowe na imprezy powinno być 300zł, i to się zmieni... konkurencja wymusi.

2can napisz coś wiecej/zdjecia o
>Sprawdził się też patent wzmacniający gniazdo sworzni w zwrotnicy - stalowy pierścień<<

hmmm normalnie wypas 2.500 to koszt od osoby calej imprezy ? paliwo do quadow samochodow, jedzenie, noclegi itp ?

Pytanie dlaczego z największą ilością punktów jesteście na końcu tabeli?

http://www.enduromania.net/fotos_result ... bu_Nou.pdf

Co się takiego stało?

I co to za dopisek w ostatniej kolumnie? "Lepiej późno niż wcale"? Przekroczony limit czasu?

shelton gratuluje spostrzegawczości, coś chłopaki strasznie dali ciała.... niestety ostatnie miejsce
pozatym rekord na ten rok to 154 tys punktów , czesi na quadach zrobili....

ja potwierdzam że 2500 spokojnie całkowity koszt, ja w zeszłym roku zmieściłem się w 2000.

Słońce chyliło się ku zachodowi, jeszcze było wysoko, ale tu w górach zmierzch zapada tak szybko, że nim wypatrujące zdobyczy jastrzębie zdołały wrócić do swych gniazd zrobiło się całkiem ciemno.
Nicolae obejrzał się za siebie, już czwarty dzień unikając pogoni kluczy górskimi ścieżkami Kraju Daków. To jego ziemia, tu się urodził i wychował podobnie jak jego ojciec i dziad, zna te góry i dzięki temu jest w stanie wędrować nieskończonymi labiryntami dróg i ścieżek wodząc swoich prześladowców za nos. Tylko ten, kto zapuścił się w Karpaty wie jak często duża szeroka droga potrafi zaprowadzić nieświadomego podróżnika na manowce. Równie często szeroki gościniec biegnący na północ odwraca swój bieg i niespodziewanie podąża zgoła w odmiennym kierunku.
Tak, nie miał przed sobą łatwego zadania a i jego misja nie była przyjemna. Po wielu latach walk i potyczek z potężnym Rzymem dzielni Dakowie zostali pokonani. Do dziś jeszcze ta myśl nie docierała do niego. Sny o potędze były tak bliskie ziszczenia. Decebalus prawowity władca Daków mądrą polityką zjednoczył wojownicze górskie klany i wszystko układało się gładko i tak jak to sobie zaplanował. Potężny Zamoise sprzyjał jego planom, Decebalus czcił z całej siły swego Boga kpiąc przy każdej okazji z Rzymian u których królował cały Panteon a ilość Bogów i Bóstw równała się jedynie liczbie podbitych przez nich ludów. Wiara w jedynego Boga wpajana od pokoleń teraz święciła triumfy, kraj się jednoczył, był silny jak nigdy dotąd. Minęły lata i po klęsce Rzymian pod wodzą Tetiusza Junianusza na przełęczy Czerwona Wieża Decebal stanął ponownie w szranki z potęgą Rzymu. Tym razem w karpackich Żelaznych Wrotach pod Luminis uległ naporowi rzymian i musiał wycofać swe wojska w głąb niezdobytych gór. Cesarz Domicjan nie wykorzystał jednak tego zwycięstwa – na wieść o buncie legionów nadreńskich oraz agresywnej postawie sąsiadujących z rzymską Panonią Jazygów zawarł z Dakami traktat pokojowy. Decebal zachował swoje królestwo w zamian za uznanie władzy Rzymu. Mijały lata i wzrastała pozycja rządzącego sprawiedliwą ręką Króla Decebala, niezależna polityka i silne dążenie do suwerenności nie mogły się podobać Rzymianom. W roku 101 po raz kolejny uderzyli na Dację. Po przeprawieniu się przez Dunaj licząca aż 150 000 ludzi armia rzymska pod wodzą cesarza Trajana pokonała przeciwnika w dunajskich Żelaznych Wrotach. Rok później Rzymianie opanowali ważniejsze twierdze górskie wokół stolicy Daków Sarmizegetusy. Deccebal ponownie poprosił o pokój. Tym razem jednak zmuszony był zrzec się części terytoriów. Król Daków nie pogodził się jednak z takimi warunkami pokoju i niebawem jego wojska wtargnęły do Mezji. W roku 105 nastąpiła kolejna kampania rzymska przeciwko Dacji. Rzymianie podeszli aż do stolicy Daków i rozpoczęli jej blokadę. Miasto skapitulowało a Deccebal wraz z częścią swoich oddziałów zbiegł by stoczyć ostatnią bitwę. Po klęsce popełnił samobójstwo. Konającego króla odnalazł legionista Maksymus, który dostarczył jego głowę cesarzowi. Dacja stała się prowincją rzymską.

To wszystko miał w głowie Nicolae, który spieszył do oddzielonych najwyższym pasmem gór wśród których królowały dwa potężne szczyty Tzarcu i Gugu, do nie podbitych jeszcze plemion Banatu by donieść o klęsce Decebala i prosić o pomoc.

To wszystko miałem w głowie i ja gdy stanąłem na szczycie Tzarcu i spojrzałem na wspaniałe, dumne sięgające po horyzont góry. Los kilkukrotnie odwrócił koło fortuny od tego czasu i historia Daków odeszła w zapomnienie, tymczasem do dziś w rejonach Tzarcu i Gugu oraz Mountele Mic żyją potomkowie Daków, którzy pamiętają o swoim władcy i dalej budują mu pomniki nie tylko w swoich sercach. Chętnie się przed nami otworzą gdy tylko wyrazimy zainteresowanie tą piękną krainą. Opowieść o Dakach, Decebalusie, Zamoise i walkach z Romą usłyszałem od przesympatycznego Rumuna Nicolae podczas jednej z niezapomnianych nocy Enduromanii w górskim szałasie u Witmannsów. Rumunii bardzo szanują i lubią Polaków i chętnie dzielą się z nami wspaniałymi historiami a i by opowieść się dobrze słuchała poczęstują palinką czyli miejscową śliwowicą, warunek jest jeden: my również musimy ich szanować.
Pamiętajmy o tym gdy w swoich podróżach po świecie staniemy w zadumie w miejscu tak bogatym historycznie jak Rumunia.

Krzysztof Wronowski 2can





W dole Dacja , na horyzoncie Tzarcu i Gugu - dwutysieczniki



Jedyna droga na szczyt Tzarcu



Widok z Tzarcu



Jeden z potomków Daków



Szałas u Witmansów, Nicolae, Pit i palinka



Widok z szałasu Witmansów o świcie.



Żelazne Wrota Dunaju




Niemi świadkowie dawnej potęgi



Decebalus Rex

2can super relacja, super foty, aż miło patrzeć . Gratulacje

Jak byście zobaczyli ostatniego Mohikanina z plemienia Dakków(ten dziadek z bródką),to robilibyście zdjęcia czy walczyli o wynik.

Fotosy extra i wyprawa również ale co z tym wynikiem?

Jechaliśmy dla czystego funu, bez ciśnienia dla samej przyjemności jazdy w Rumunii. Pojechaliśmy zresztą marnując jeden dzień na szczyt Tzarku ( tam już nie ma punktu) , postanowiliśmy nie oddawać kart , zrobiliśmy to tylko na prośbę Sergia - organizatora, który sklasyfikował nas jakby poza konkurencją. Wyróżnił nas na zakończeniu ogłaszając nasz wynik jako najlepszy na imprezie i udekorował medalami.

Ja nie do końca rozumiem, ale się postaram, mając najwicej punktów zrezygnowaliście dojechać do mety? Na prośbę organizatora?