06.06.2013

Na pierwszą wyprawę, a to już trzy lata minęło, musiałem szybko zaimprowizować podpórkę pod tylną torbę, która wystawała ze dwadzieścia centymetrów poza podest. Zrobiłem z tego, co było pod ręką i w sumie, to sprawdziło się bez zarzutu przez wiele tysięcy kilometrów.



Było to jednak za słabe, żeby chronić tył pojazdu i służyć za uchwyt w sytuacjach awaryjnych.
Zaszyłem się znów w garażu i dorobiłem, spełniający wiele funkcji element nadwozia.



Wyszło bardzo przyzwoicie, ale przede wszystkim, element jest stabilny i wytrzymały. Będzie teraz spokojnie za co złapać, żeby pomóc się wydostać maszynie z błota. Na co dzień jednak świetnie podtrzymuje tylny kufer i po to przede wszystkim jest potrzebny.
Podczas pracy pomagał mi jeden mały koleś i wtedy powstał mi w głowie pewien chytry plan. Otóż Wiktor, który dzień wcześniej skończył trzy lata, za żadne skarby nie chce założyć kasku. Jest to potrzebne wyposażenie do jego nauki cyclingu. Rower stoi w garażu już z miesiąc, a mały wskakuje tylko do swojego Jeep'a i nie chce słyszeć o przymierzaniu hełmu w sklepie. Na strychu znalazłem mały kask narciarski i zapytałem smyka, czy pojedzie z tatą quadem na przejażdżkę do lasu. Warunkiem jednak było założenie kasku. Sprawa się powiodła i zaczęło się przymierzanie.



Potem już był tylko mały krok do założenia okularów i pełnego ekwipunku...



Mały kierowca otrzymał instrukcje jak ma się zachowywać podczas jazdy i pilnie stosował się do zaleceń. Trzymałem go na początku jedną ręką, ale w miarę upływania kilometrów okazało się to zbędne. Kiedy położył ręce na kierownicy, to poczułem, że rośnie nam nowy pasjonat.
Wystartowaliśmy...



Z takim małym pasażerem jazda była spacerowa, jednak jak zawsze przyjemna. Na quadzie zawsze jest fajnie, bez względu na to, czy jedzie się wolno, czy szybko. Kiedy oddaliliśmy się od zabudowań, pojawiły się pierwsze kałuże na leśnej drodze. Wiktor zaznaczył stanowczo, że chce koniecznie wjeżdżać do każdej napotkanej wody, a ja nie śmiałem nawet z tym dyskutować.
W połowie zaplanowanej trasy zrobiliśmy sobie małą przerwę na siusiu, Misia Lubisia i soczek





w tle kominy elektrowni Konin



Ku uciesze nas wszystkich dwóch na odcinku powrotnym, bo robiliśmy spore kółko, było ogromnie dużo głębokich kałuż. Z nieskrywaną radością zobaczyłem, że koleś w żółtym kasku też lubi błoto.



Wróciliśmy po trzech godzinach jazdy i około 40. kilometrach. Obydwaj zadowoleni i zrelaksowani. Następnego dnia zapakowaliśmy quada na przyczepę i zabraliśmy go do domu...



Jeździliśmy wyłącznie po drogach polnych z niewielkimi prędkościami. Po odjęciu półgodzinnego postoju, średnia nam wyszła około 16 km/h.
Na co zwracałem szczególną uwagę:
- hamowanie wyłącznie silnikiem
- trzymanie przez smyka rąk na kierownicy
- jego nogi były przytrzymywane moimi
- moje ręce obejmowały jego tułów i 'oplatały' go pod ramionami
Dzięki takim zabiegom, Wiktor był praktycznie unieruchomiony na quadzie i jednocześnie nie przeszkadzał kontrolować maszyny. Oczywiście w takim przypadku jazda może być wyłącznie spacerowa, bez najmniejszych przejawów zapału rajdowego. Celem wyjazdu było sprawienie frajdy maluchowi, który jednak już sięga do kierownicy i musi być bezwzględnie zabezpieczony przed wszelkimi ewentualnościami. Dorosły odgrywa tutaj kluczową rolę.

pozdrowienia dla wszystkich forumowiczów ATV Polska od Wiktora



-- dodano 11.06.2013 12:55 --

Tak na marginesie, to Wiktor ma już małe doświadczenie w serwisowaniu sprzętu. Naprawiał zarówno swój...



jak i tatowy...





miłość do quadów od małego...




Jeżeli chcesz dodać komentarz i/lub przeczytać pozostałe opisy wyjazdów, zapraszam do tmatu głównego:
Wyprawy maqowe - blog