Szacun i Brawa dla Was, Świetna przygoda w naprawdę przepięknej scenerii , zazdraszczam silno i obym kiedyś sam miał okazję dokonać relacji z Takiej Wyprawy.

Życzę ci tego z całego serca i pamiętaj chcieć to móc

-- dodano 19.01.2016 10:49 --

Dzień 9 i 10.
Niestety w naszym hotelu śniadania nie są podawane zresztą o 8 rano miejscowość wyglądała jak wymarła. Irek idzie obejrzeć monastyr a my pomału pakujemy nasze bambetle na quady i chyba bez żalu opuszczamy Sevan. Wcześniej do naszych maszyn podchodzą jacyś ludzie i zaczynają do nas mówić po polsku. Jak się okazało są to Polacy uczestnicy wycieczki po Gruzji i Armenii. Chwilę rozmawiamy wymieniając się poglądami na temat kraju w którym jesteśmy. Oczywiście byli bardzo zdziwieni widokiem polskich rejestracji i to na takich pojazdach i z pewnym niedowierzaniem pytali jak się w to miejsce dostaliśmy. Jedziemy na północ już w kierunku granicy. Po drodze mijamy dużą miejscowość Ijevan w której jest duży sklep a na artykułach ceny. Robimy duże zakupy już do domu. Kupujemy przede wszystkim sławne armeńskie koniaki. Zaraz za tą miejscowością skręcamy na zachód i fajną drogą szutrową mkniemy w kierunku granicy. Po pewnym czasie droga prowadzi przez piękne połoniny . Zjeżdżamy z niej i postanawiamy dalej jechać połoninami ale na azymut. Jedzie się super bez problemowo a widoki piękne. Tak robimy kilkadziesiąt kilometrów po drodze zjeżdżając do kilku wiosek. Tak nam się fajnie jechało , że trochę odjechaliśmy od zaplanowanego kierunku. Skręcamy więc na północ i dalej połoninami pilnując kierunku jedziemy ku granicy. W jednej wsi stajemy przy sklepie robimy drobne zakupy a w koło nas oczywiście zaraz pojawiają się ludzie. Ci akurat byli mało sympatyczni i robili jakieś głupie uwagi. Był to jedyny przypadek gdzie lokalesi byli mało przychylni w stosunku do nas. Opuszczamy wioskę i dalej pędzimy przez góry .Tego dnia przejeżdżamy po połoninach 120 kilometrów a jazda jest fantastyczna. Zaczyna robić się szarówka więc zaczynamy rozglądać się za miejscem do spania. Jesteśmy już bardzo blisko granicy, planujemy jutro dopołudnia się na niej zameldować. Rozbijamy namioty na łące blisko drogi . W nocy obudziły mnie światła samochodu bardzo blisko namiotu. Jacyś ludzie przejeżdżali przez naszą łąkę bardzo blisko naszych namiotów , bo słyszałem nawet ich głosy. Trochę się wystraszyłem ale samochód nie zatrzymał się koło nas tylko odjechał. Byli to najprawdopodobniej myśliwi bo potem słyszeliśmy niedalekie strzały. Rano zwijamy namioty aby szybko zameldować się na przejściu granicznym. Jedziemy kilka kilometrów główną asfaltową szosą po czym skręcamy w lewo aby skrócić sobie trochę drogę. Skrót okazuje się dość wymagającym szlakiem prowadzącym głównie w dół czasami bardzo stromo. Nie myśleliśmy , że droga ta będzie tak wymagająca. Znowu dość szybko zjeżdżamy z około 1700-1800 m npm na 700 . Dojeżdżamy w końcu do asfaltu i jesteśmy już praktycznie na granicy. Tankujemy quady do pełna a ponieważ zostało nam jeszcze trochę miejscowych pieniędzy idziemy na ostatni armeński obiad. Za bardzo przyzwoite pieniądze dostajemy świetny wołowy szaszłyk. Z pełnymi brzuchami meldujemy się na granicy. Oczywiście nauczeni doświadczeniem zasięgamy języka co trzeba zrobić żeby opuścić Armenię. Okazało się , że procedura z deklaracją jest taka sama jak przy wjeździe. Odstaliśmy więc znowu w kolejce, wydaliśmy takie same pieniądze jak wjeżdżając do Armenii i zaopatrzeni w odpowiedni papier z pieczątkami już bez żadnych przeszkód opuściliśmy ten gościnny kraj. W ciągu kilku godzin dotarliśmy do Udabna w Gruzji gdzie czekali na nas nasi nie dawno poznani przyjaciele. Oczywiście znowu byliśmy wielką atrakcją dla licznie odwiedzających ten lokal międzynarodowych wycieczek. Znowu niezliczonym pytaniom , wspólnym zdjęciom nie było końca. Przecież nie często spotyka się szurniętych, którzy jadą prawie 8 tysięcy kilometrów aby pojeździć sobie quadem . A my po prostu jesteśmy ciekawi tego świata, mamy pasję i dzięki niej i naszym maszynom jest nam dane oglądać rzeczy których nie da się zobaczyć kupując wczasy w orbisie. Podsumowując Armenia jest pięknym górzystym krajem na pewno wartym zobaczenia ale jest jednocześnie turystyczną pustynią. Praktycznie nie istnieje baza hotelowa i restauracyjna a standard tych istniejących pozostawia wiele do życzenia. Z zabytków ma prawie tylko niezliczoną ilość monastyrów, które tak naprawdę są do siebie bardzo podobne. Ktoś kto nie jest pasjonatem tego typu budowli czy nie interesuje się religią i jej historią dość szybko się tym znudzi. Góry natomiast są tak piękne , że nie mogą się znudzić nigdy. Jest to kraj bardzo bezpieczny i gościnny. Przez cały pobyt nigdy nie poczuliśmy się zagrożeni. Policja opisywana w przewodnikach jako wymuszająca łapówki nie istnieje. Jest jej bardzo dużo ale jeśli nie łamie się przepisów to nie można liczyć na jej zainteresowanie. Oczywiście ma swoje mankamenty jak chociażby opisywane oszukiwanie w sklepach czy restauracjach. Polska jest dla przeciętnego Ormianina krainą zupełnie nie znaną a mieliśmy czasami wrażenie , że nie wiedzą w ogóle, że taki kraj istnieje. Dobrze zorientowani są tylko ci którzy jeszcze za czasów radzieckich służyli w armii czerwonej gdzieś blisko nas a są i tacy którzy byli w wojsku w Polsce. Armenia ma jeszcze jedną wielką



zaletę . Po za głównymi drogami asfalt praktycznie nie istnieje nie ma straży leśnej i nawiedzonych sprzedajnych ekologów.

-- dodano 19.01.2016 10:57 --

Typowa armeńska ulica w niewielkim miasteczku.


-- dodano 19.01.2016 11:01 --

Ostatni obóz w Armenii


-- dodano 19.01.2016 11:05 --



-- dodano 19.01.2016 11:07 --



-- dodano 23.01.2016 06:11 --

Jesteśmy z powrotem w Udabnie Udało się prawie 2000 km po Armenii za nami. Satysfakcja gwarantowana


-- dodano 23.01.2016 06:13 --



-- dodano 23.01.2016 06:17 --



-- dodano 23.01.2016 06:19 --



-- dodano 23.01.2016 06:24 --

Miejscowy chłopak z Udabna w naszej firmowej koszulce z wyprawy do Gruzji w tamtym roku. Dostał ją w tamtym roku i jak tylko dowiedział się, że jesteśmy zaraz się w niej pojawił
Tak się jeździ i pije na koniu po gruzińsku

-- dodano 23.01.2016 06:25 --



-- dodano 23.01.2016 06:26 --



-- dodano 23.01.2016 06:30 --

Ostatni bankiet a było co oblewać


-- dodano 23.01.2016 06:32 --



-- dodano 30.01.2016 05:19 --

Zostało już tylko pakowanie i do domu


-- dodano 30.01.2016 05:23 --

Udabno, kiedyś tam wrócimy bo przecież trzeba pokazać Kaukaz dzieciom


-- dodano 30.01.2016 05:26 --

Jeszcze tylko most i jesteśmy w DOMU czyli w starej poczciwej i nudnej Europie.


-- dodano 30.01.2016 05:56 --

Jarek Irek DZIĘKI
Z wami choćby na koniec świata

Świetna historia. Brawo!

Witam!
Właśnie wróciliśmy z Rosji za Koła Polarnego.
Zaczynałem moje relacje z naszych wyjazdów "zdobyliśmy Gruzję" , "Armenia zdobyta" , "Albania nasza" itp.
Jeśli tak napisałbym o Rosji to ta umarła by ze mnie ze śmiechu
Jak się trochę poogarniamy a ja zastanowię się jak to opisać to zdamy relację z naszej podróży na bezkresny Półwysep Kolski

Brawo !!! Zuchy