Rewitalizant żel rewitalizujący
Rewitalizant (z łaciny: vita = życie, dosłownie: przywracacz życia), dodatek do smarów, płynów eksploatacyjnych, paliw, tworzący pokrywę ochronną na powierzchniach tarcia mechanizmów bezpośrednio w procesie ich eksploatacji. Rewitalizant pozwala na uniknięcie zużycia mechanizmów lub maszyn[1].

Rewitalizant został opracowany w latach 1998—2000 w m. Charkowie na Ukrainie przez założycieli firmy XADO. Jego skład i metoda produkcji podlegają patentom. Pojęcie zostało wprowadzone do podręcznika trybologii[2].


Ma postać żelu lub substancji plastycznej. Składa się ze smaru i mieszaniny tlenków oraz hydratów tlenków metali: Al2O3 lub SiO2 lub MgO lub CaO lub Fe2O3 i in., o średnicy ziaren w zawiesinie od 100 do 10 000 nanometrów.
Własności[edytuj]

Substancje zawarte w rewitalizancie, przy określonych wartościach ciśnienia i temperatury, charakterystycznych dla kontaktu części przy tarciu, stają się katalizatorami powstania węglików metali.

Cząsteczki substancji mają formę prawie sferyczną i podczas tarcia prawie jednocześnie stają się ciałami wzmacniającymi powierzchnię, przejmując rolę ciał toczonych, obniżających Współczynnik tarcia.

Proces powstania pokrycia ochronnego, nazywany rewitalizacją jest oparty na fizyczno-chemicznym współdziałaniu powierzchni części na plamach kontaktu faktycznego w obecności rewitalizanta przy granicznym lub mieszanym trybie smarowania. W wyniku procesu powstaje metaloceramiczne pokrycie o pozytywnych naprężeniach ściskających na całej głębokości, zwiększające się w stronę powierzchni koncentracji węgla (aż do powstania struktur diamentopodobnych). Cechą charakterystyczną procesu jest wzmocnienie pokrycia wraz z jego narastaniem[3].

Zastosowanie

Używany jest do produkcji specjalnych smarów i dodatków.

Przypisy

↑ D. N. Garkunov, Trybotechnika (zużycie i bezpieczeństwo), podręcznik, wydanie czwarte poprawione i uzupełnione, Wydawnictwo MSChA, Moskwa 2001. str. 616, rys. 280.
↑ Mirosław Wasylowicz Kindraczuk, Wasyl Łabuniec, Michał Iwanowicz Paszeczko, Eugeniusz Walentynowicz Korbut, Trybologia: podręcznik, Kijów, 2009, str. 392 (ukr).
↑ R.N. Dżus, Systemowo-fizyczne podejście do wytłumaczenia tarcia nieabrazyjnego przy stosowaniu rewitalizantów // Otwarte technologie informatyczne i komputerowe: Zbiór prac naukowych, edycja 23, Charków: Narodowy Uniwersytet Aerokosmiczny "ChAI". – 2004. – str. 183-186.
Linki zewnętrzne[edytuj]

Certyfikacja TÜV

Identycznie miał mój kumpel kupił KTM lc4 bo zmianie oleju myślał że silnik się za chwilkę rozpadnie,a jeszcze przed zmianą chodził jak talala

Czy stosowanie takich specyfików jak moto doktor powodują zwiększenie szkody?Chodzi mi o stosowanie w swoim sprzęcie nie na sprzedaż

Czasami rano w dni gieldy samochodowej na stacji po drodze nz gielde najwieksze zbycie maja wszelkiego rodzaju uszlachetniacze