Cześć.
Może trochę odświeżę temat bo chyba nie ma sensu prawie drugiego takiego samego zakładać.
Pytanie moje dotyczy techniki jazdy ośką (TRX450R) pod górki.
Już trochę pojeździłem, podstawy znam i jak na razie żadna górka mi się nie oparła, żadna w mojej okolicy
Robię to tak:
- 1 bieg
- rozpędzam się i utrzymuję silnik na takich obrotach w których ma dużo siły
- pochylam się do przodu i wjeżdżam.
Mój problem polega na tym, że TRX 450R ma słaby silnik przy małych obrotach już poniżej tych 3-4 tyś. obrotów jest słaby, stuka i puka na dodatek 1 bieg jest zestopniowany bardziej na prędkość niż na siłę, chodzi o to że minimalna prędkość na 1 biegu jest duża, nie da się jechać powoli. Nie pod każdą górkę da się pójść "pełnym ogniem", są sytuacje gdzie nie ma jak się rozpędzić i inne takie, sami na pewno wiecie o czym mówię
Co zrobić w sytuacji kiedy brakuje siły pod górkę ? kiedy quad mi się zatrzyma przy samym końcu ? Czy da się jeszcze podjechać czy muszę powoli się cofnąć kontrolując quada przednim hamulcem ?
Może stosuje się jakaś technikę, zastanawiam się czy może da rade jechać pod górkę na 1 biegu na pół-sprzęgle ? w ten sposób utrzymywałbym silnik na obrotach na których ma siłę a sprzęgłem dawkował moc na koła, ma to jakiś sens ?

IMHO wciąganie się pod górkę na półsprzęgle może zaowocować tylko szybkim jego spaleniem. Dojechanie do 3/4 górki, utknięcie i później próba ponownego ruszenia skończy się tylko buksowaniem kół i zakopaniem się.
Ja u siebie jak nie ma możliwości rozpędu to ciągnę cały czas na 1 biegu - skutkuje jak narazie. Chociaż trzeba dokładnie wyczuć kiedy odpuścić gaz aby na samym szczycie nie zrobić świecy (mimo maksymalnemu pochyleniu się do przodu)
Dla przykładu w niedzielę kilkakrotnie wjeżdżałem pod jedną stromiznę na 1 biegu i było ok. Następna próba już nieco rozluźniony na samym szczycie quad stanął mi dęba i tak został (na szczęście) a ja na plecach zsunąłem się ze szczytu.