Zwiastun filmu montowanego przez Terenwizję po II Rundzie Przeprawowego Pucharu ATV Polska w Lubiechowej.

Ależ mocno tendencyjny montaż . Moje rajdy są tak przerażające, że chyba przestanę ze strachu na nie jeździć .
Zamieściłam ten zwiastun na stronie Głównej ATV Polska z komentarzem : "FILM TYLKO DLA LUDZI O MOCNYCH NERWACH! "

Dostrzegliście w filmie gwiazdę polskiego off-roadu quadowego, Mariusza Kulaka? Miło było się znów spotkać .

PS. Prośba od Terenwizji:


Przypuszczam, że nagrodą będzie wspólna rolka z operatorem filmowym na przyszłorocznej edycji Pucharu

Ale że Kulak Polska się tam pokazał to jestem w szoku .

Pełna relacja Terenwizji z II Rundy.
Uwaga! Pojawiają się "wątki przestraszające" .

Parę drobnych przekłamań nie zmienia faktu, że przyjemnie się ogląda.
Nie nadążam za pracą i rodziną, ale w końcu coś na podsumowanie napiszę.

Po oglądnięciu filmu mam zakaz wyjazdu na quadzie w góry. Żona z rodziną!

Dostałem małą 'reprymendę' więc tłumaczę: relacja jest pełna, oddaje nastroje i atmosferę rajdu.
Moje zdanie miało być humorystyczno-zaczepne, bo:
- ja nie turlikałem się,
- również wnikliwie zbadałem trasę trialową,
- za mało mnie na filmie (a lubię być widziany <- taka narcystyczna przywara )

Napisz Waldo, napisz. Masz lekkie pióro, miło się czyta. Nie pomiń tylko żadnych istotonych faktów )

Parę fotek dla odświeżenia wspomnień.

Ilość wożonych quadów na lawetach z rajdu na rajd rośnie.





Zbieranie sił przed rajdem przez Team Nysa




Odprawa zawodników przy niezbędnym udziale pani prezes ATV POLSKA




Park maszyn






Ten wygląda groźnie




Start nocny



Waldo na trawersie



Team partner Walda





"Zdeżak" i jego lekko pogięta Honda





Zmota Hanysa po rajdzie




I nasz wierny fan na swoim rumaku

Teraz już wiemy, dlaczego obie relacje Terenwizji z Przeprawowego Pucharu ATV Polska 2012 są takie dobre. Są dziełem Adama Kwiatka, nagrodzonego na Festiwalu Filmowym w Gdyni za montaż filmu "Obława".





Źródło: http://www.culture.pl/kalendarz-pelna-t ... Q.facebook

Adam, gratulujemy! I dziękujemy Tobie i Twojej ekipie za świetne relacje.

A tu Adam w pracy. Widać, że się nie oszczędza . Podobnie zresztą, jak cała ekipa Terenwizji.






Foto: D.L-G

..fiu, fiu...poważna sprawa...

Film z trialu i czasówki. Z pokładu mojego quada z zepsutym przednim napędem:



Pozdrawiam

Używamy znaczników YT. //Nazir

Normalnie nikt nie uwierzy. Napisałem a zapomniałem zamieścić na forum.
Z racji, że robię porządki na dysku a szkoda wyrzucić to wysyłam.
Może akurat komuś się chce wrócić do przeszłości ?

OGÓLNIE
Po bardzo udanej przygodzie z cyklem pucharowym roku 2010 i przerwie w 2011 z radością przyjęliśmy wiadomość o wznowieniu tematu. Nie udało się zmobilizować całego PAZUR Teamu, ale złożyliśmy jedną załogę: Waldo i Romulus. W takim zestawie braliśmy udział w kilku imprezach sezonu 2011. Z większymi i mniejszymi sukcesami, ale zawsze z satysfakcją i poczuciem, że z każdym treningiem i imprezą jesteśmy coraz bardziej zgrani i skuteczni.
Minęło już trochę czasu od naszych zmagań, ale skoro obiecałem to parę słów na podsumowanie zbiorę w całość. Bardzo minimalistycznie, ale postaram się aby było konkretnie

I RUNDA - Biedrusko
Impreza pod samym nosem nie mogła się odbyć bez nas. Po prawdzie quadowanie w naszym rejonie jest skazane w większości na jeżdżenie po błocie. Jakoś na przekór tego nie lubimy. Wiedzieliśmy, że czekają nas trudne wymagania takiego terenu.
Pominę tę oczywistą część o spotkaniu mnóstwa znajomych, przyjaciół i nowych twarzy na odprawie oraz podczas oczekiwania na start. To ta najmilsza część, ale nie da się jej opisać słowami. To trzeba zobaczyć i przeżyć osobiście.
Same zawody jak to zawody. Trzeba wystartować i jechać najlepiej jak się umie, liczyć na szczęście, czerpać radość z jazdy i pokonywania siebie. Reszta to szczegóły. Wprawdzie to wszystko składa się ze szczegółów ale incydentalne momenty potrafią chwilami irytować. Niestety muszę tu wspomnieć o ludzkich zachowaniach. Ja rozumiem ciśnienie, chęć zdobywania trofeów i pucharów, ale na niektóre zachowania mnie trafia…… No bo jak patrzeć spokojnie na sytuację, gdy w trudnym, wąskim, błotnistym odcinku pośrodku nocy przy pieczątce utknęło dwóch zawodników blokując przejazd, gdy kolejni spokojnie czekają na swoją kolejkę, gdy nadjeżdża furiat i koniecznie chce udowodnić, że jest mistrzem powiatu. Gdyby nim był i dał radę to padłbym na kolana w to błoto oddać cześć. Niestety tam nawet Mistrz Świata nie dałby rady. I tak powstał korek z trzech quadów. Można by tam trochę pokrzyczeć, narobić groźnych min, ale z racji wieku i doświadczenia spokojnie ominęliśmy ten fragment poza taśmami rezygnując z walki o tę pieczątkę. Nawet nie wiem czy zgodne z regulaminem, ale własny spokój i radość jazdy jest ważniejsza. Widziałem później po śladach na dalszych odcinkach, że niektórzy też jechali poza taśmami. Nie mnie oceniać, ale momentami wskazywało, że tylko po to, aby łatwiej zdobyć pieczątki. Tutaj drobna uwaga do Organizatora: przy układaniu trasy, która daje potencjalne możliwości nadużyć (bo inaczej się nie da jej ułożyć) należy koniecznie ustawić sędziego w takich miejscach. Może on odnotować zawodnika, który omija fragment z powodu awarii (swojej lub innego zawodnika) lub rezygnuje z rywalizacji. Może też spisać zawodnika, który kombinuje. Zdaję sobie sprawę, że to poważne utrudnienie, ale poza rezygnacją z takich odcinków nie widzę innego rozwiązania.
Miejscem, o którym dyskutowali zawodnicy w kuluarach był też trawers. Ciekawy, trudny, ale bardzo źle punktowany. Mamy tutaj bardzo dobre porównanie, bo my zrezygnowaliśmy z niego w połowie (awaria maszyny) a Oscar z Piotrem zrobili w całości. Okazało się, że w tym czasie my zrobiliśmy resztę trasy i zebraliśmy sporo więcej punktów. Dodać należy, że jechaliśmy z jednym uszkodzonym quadem a Oscar bywa z reguły wyżej notowanym zawodnikiem.
Więcej słabości nie zauważyłem, a o plusach nie będę pisał, bo mógłbym wyjść na lizusa (większego niż jestem w rzeczywistości). Pomimo terenu, za którym nie przepadamy, pomimo awarii, pomimo powyższych słów krytyki wyjechaliśmy zadowoleni, bo każde doświadczenie jest ważne i teraz już wiemy jak przygotować się na błotną edycję 2013 

II RUNDA - Lubiechowa
To miejsce jest dla mnie magiczne. Ci, którzy mnie znają wiedzą dlaczego, a Tych którzy nie wiedzą zapraszam do rozmowy przy najbliższej okazji. Cieszyliśmy się na ten wyjazd, bo Romulusa też już zdążyłem zapoznać i oczarować miejscem. Lubimy po prostu jeździć po krzywym. W górę, w dół, w poprzek i w każdy inny możliwy sposób, będący kombinacją tych trzech podstawowych kierunków . Taka nasza natura. Z reguły lubimy to, czego nie mamy pod ręką.
Moglibyśmy wspominać ten wyjazd źle, bo: pomyliliśmy drogę (pomimo tego, że pokonujemy ją kilkukrotnie w roku), zgubiliśmy kanapę od G7, po nową jechaliśmy dodatkowe 160 km, nie zdążyliśmy na odprawę, wyjechaliśmy na trasę jako ostatni, na bankiecie zgubiłem telefon, Romulusowi nie uznano jednej pieczątki (raczej zgodnie z regulaminem). Dołożyłbym jeszcze upór Organizatora (raczej Markusa) i wciśnięcie tych dwóch bagiennych pieczątek, ale to pominę .
Trasa w Lubiechowej jest idealna. Trudna, malownicza, budząca strach, kojąca duszę – jak z marzeń sennych. Sama jazda na kołach, bez wyciągarki (lub z minimalnym użyciem). Minimum 10 godzin czystej rozkoszy quadowej. Mojego nastroju nie zburzył nawet wariat na Can-am, również pretendujący do miana mistrza powiatu. Średnio stromy (ale stromy) podjazd pod pieczątkę. Dwoje (bo jest tam dziewczyna) zawodników Adventure odbija, my grzecznie czekamy na swoją kolej. I oto nadjeżdża On. Pełna moc V-ki daje radę pod górę, ale tam już operowanie tylko gazem nie wystarczy. Zanim nastąpił finał zdążyłem powiedzieć do Romulusa przez interkom, że jak się pokula to nawet nie zsiądę z quada aby pomóc. Oczywiście się pokulał. I to tak, że kierownik znalazł się między drzewem a całą masą Outlandera Max. Oczywiście zerwałem się z siodełka i pomogłem wraz z całą resztą (a szarpaliśmy tę bestię chyba w osiem osób). Kierownik cały, ale w szoku bo nawet podziękowania nie słyszałem. Może po prostu nie słyszałem. Oby wyciągnął wnioski na przyszłość. Może jestem przewrażliwiony, ale dlaczego oni nie uczą się jeździć przed zawodami tylko wystawiają mnie na próbę (a jestem wytresowanym cholerykiem  ).
Teraz wyobraźcie sobie ocean miodu i mleka. Bezkresny. Spokój nie do zmącenia. Tak uwielbiam Lubiechową, jej trasy i imprezy. Nic nie wskazuje aby mi to kiedyś miało minąć.