A co do wypadku Casha, kto nie był wtedy przy Nim na poligonie, niech za przeproszeniem, zamknie ryj.

Podjąłem decyzję że jadę dalej w samochodzie assistance. Chcę poznać rajd od drugiej strony. Od strony serwisu, organizacji, planowania, od strony, której jako zawodnik nigdy do tej pory nie miałem okazji poznać. Chcę się tego rajdu jak najlepiej nauczyć, aby ta wiedza dawała mi dodatkowe punkty i ewentualną przewagę w przyszłości.

Doszedłem do wniosku, że jeżeli nie muszę być hospitalizowany i ma mnie i tak boleć, to wolę żeby bolało mnie na rajdzie wśród pozostałych członków mojego teamu. Wtedy kiedy uczę się Dakaru.

Tak więc jedziemy dalej, będziemy dalej z zawodnikami z ORLEN Team. Będę starał się służyć im pomocą, będę również na bieżąco komentował i opowiadał o rajdzie dla kibiców w Polsce.

Fizycznie czuję się źle, ale trudno powiedzieć w jakim stopniu jest to związane z tym, co mnie boli. W życiu wiele razy już cierpiałem i wiele razy doświadczyłem fizycznego bólu. Mam urwany kawałek kości palca i pokiereszowany lewy nadgarstek i lewą dłoń. Krwiaki na biodrze, na udzie i na kolanie. Ale z tego wszystkiego się wyleczę w ciągu kilku tygodni, tak aby wystartować w pierwszej rundzie Pucharu Świata w Abu Dhabi. Jestem pewien, że wolę ten ból znosić tutaj w drodze, będąc na Dakarze. Wykorzystam tutaj każdy moment, aby uczyć się Dakaru.


Pozdrawiam

Rafał Sonik