23 stycznia 2014
Rafał Sonik: sześć lat wdrapywałem się na ten szczyt

- To był zdecydowanie najtrudniejszy Dakar, w jakim brałem udział i tym większa jest moja radość z wyniku, który udało się wywalczyć. Wielokrotnie jechałem z duszą na ramieniu, ale do mety prowadziła mnie dobra energia kibiców – mówił Rafał Sonik, podsumowując tegoroczny start w Ameryce Południowej. Kapitan Poland National Team jako pierwszy Polak stanął na drugim stopniu podium najtrudniejszego rajdu terenowego na świecie.

Rafał Sonik nie mógł narzekać na brak przygód podczas 36. edycji Rajdu Dakar. Awaria pompy paliwowej zmusiła go do przepompowywania benzyny za pomocą rurki, butelki i własnych ust. Innym razem, podobna awaria sprawiła, że przetoczył się przez linię mety odcinka specjalnego siłą rozpędu, nie mając już w baku nawet kropli paliwa. Po powrocie do kraju przyznał, że dwa lub trzy razy w akrobatycznym stylu przelatywał ponad kierownicą. Wreszcie na sam koniec, kiedy zmierzał drogą dojazdową w kierunku Valparaiso urwał koło i fragment osi, o mało nie przekreślając swoich szans na historyczny wynik.

- Sześć lat wdrapywałem się na ten szczyt i w końcu się to udało. Czuję się zwycięzcą, bo lepszego rezultatu niż ten, nie dało się uzyskać. Zwłaszcza, że do samego końca nie brakowało emocji i o mały włos nie pożegnałem się z rywalizacją 60 kilometrów od celu. To było, jak na filmie. Najpierw quad zaczął się trząść, ale go opanowałem. Wtedy zobaczyłem, że moje tylne koło wyprzedza mnie i toczy się po drodze. Na całe szczęście udało mi się zatrzymać na poboczu i z pomocą serwisu dojechać do mety. Nie chcę nawet myśleć, co by było, gdyby to się stało wcześniej. Miałem ogromne szczęście – mówił Sonik, którego jeszcze po powrocie do kraju nie opuszczały emocje.

Krakowianin zapowiada, że w Dakarze nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. - Ścigam się w Ameryce Południowej od sześciu lat i nie mam zamiaru się poddać. Margines, który pozostał mi do tego, żeby stanąć na najwyższym stopniu podium pokonam następnym razem. Na razie nie myślę o momencie kiedy powiem sobie dość. Zostało mi kilka wyzwań, którym mam zamiar sprostać. Rok zaczął się fantastycznie i wierzę, że będzie jeszcze lepszy od poprzedniego.

Kapitan reprezentacji Polski w rajdach terenowych podkreślał również wspaniały występ swoich kolegów z Poland National Team. – W pierwszej dziesiątce mieliśmy trzy samochody: Krzysztofa Hołowczyca, Marka Dąbrowskiego i Martina Kaczmarskiego, a niewiele zabrakło, żeby w tym gronie znalazł się również Adam Małysz. Kuba Przygoński osiągnął życiowy wynik zajmując szóste miejsce. Jesteśmy znakomicie właśnie dlatego, że jesteśmy członkami reprezentacji Polski. Dla nas pasja, uczciwość i solidarność to podstawowe wartości w sporcie. Bardzo mi przykro, że do Valparaiso nie dojechały nasze dwa samochody i dwie ciężarówki, ale na mecie byli w naszych myślach i sercach.

Rafał Sonik ma teraz trochę czasu na odpoczynek, ale już za nieco ponad dwa miesiące startuje nowy sezon Rajdowego Pucharu Świata FIM, w którym quadowiec będzie bronił wywalczonego przed rokiem mistrzostwa. W tym roku rywalizacja odbywać się będzie w Abu Zabi, Katarze, Egipcie, Brazylii, Maroku oraz na Sardynii.

Narzekał Pan na opis trasy...
Na niektórych etapach były to najgorzej zrobione roadbooki, z jakich w życiu korzystałem. Zamiast rozwiązywać problemy nawigacyjne, potęgowały chaos. Był taki odcinek, że niemal wszyscy się pogubili. W pewnym momencie, w jednej dolinie znaleźli się motocykliści, quadowcy i kierowcy terenówek. Kilkadziesiąt maszyn w gęstym kurzu, na pełnej szybkości szamotało się na niewielkiej przestrzeni. Nic jednak nie było widać, nie było żadnego punktu orientacyjnego. W pewnym momencie "wyskoczyła" na mnie terenówka Sainza. On jechał ze 140 km/godz., a ja też pewnie z setkę miałem na liczniku. Ledwie się minęliśmy. Gdyby doszło do zderzenia, nie miałbym żadnych szans. To był horror. To, że w tym miejscu nikt nie zginął, to cud.

Czy trasa była trudna?
Odcinki górskie były ekstremalnie ciężkie, obfitowały w ostre podjazdy, strome zjazdy, klify, wiodły po wąskich skalnych półkach. Zaliczyłem też kilka długich lotów przez kierownicę - po jednym z nich pozostał mi krwiak wielki jak talerz. Chwila dekoncentracji groziła śmiercią.

Z Dakaru wraca Pan rozżalony?
Ależ nie. Jestem zadowolony i szczęśliwy. Do mety dojechałem drugi, a to oznacza, że cały rok przygotowań i wielkich nakładów nie poszedł na marne. Poland National Team, którego byłem kapitanem, spisał się doskonale. Wszyscy, którzy dojechali do Valparaiso, zameldowali się w pierwszej "trzynastce". Odnieśliśmy historyczny sukces.

Czy wystartuje Pan w Dakarze 2015?
Oczywiście. Muszę znowu stanąć na podium, a przecież trzeci i drugi już byłem...

Dakar to ogromne przedsięwzięcie, które wymaga olbrzymich nakładów finansowych, zaangażowania wielu ludzi i wykorzystania całej flotylli pojazdów. Zastanawialiście się kiedyś ile ponad dakarową stawką latało helikopterów, ile ludzi mieszkało na biwaku lub ile lat mieli najmłodszy i najstarszy uczestnik rajdu? Wszystkiego dowiecie się z naszego podsumowania!

1 – polski motocyklista i jeden polski quadowiec na starcie i mecie

2 – etapy maratońskie dla motocykli i quadów, podczas których nie mogą korzystać z pomocy serwisów (w sumie 2 702 km, w tym 1 590 km odcinków specjalnych)

3 – kraje, które odwiedził w tym roku Dakar – Argentyna, Boliwia i Chile

4 – zwycięzców: Marc Coma, Nani Roma, Ignacio Casale i Andriej Karginow

6 – najwyższe tegoroczne miejsce polskiego kierowcy samochodu – Krzysztofa Hołowczyca

7 – rekordowa liczba wygranych Dakarów w jednej klasie. Zdobywcą jest kierowca ciężarówki Władymir Czagin

9 – kobiety, które w 2014 podjęły dakarowe wyzwanie (na mecie stawiły się Laia Sanz i Camelia Liparoti)

9 (po raz drugi) – Polacy na mecie w Valparaiso

11 – rekordowa liczba wygranych Dakarów, które na koncie ma Stephane Peterhansel (6 na motocyklu i 5 w samochodzie)

13 – szczęśliwa liczba Polaków, czyli najniższe miejsce, jakie zajął nasz kierowca w Dakarze 2014 i jednocześnie liczba wszystkich etapów

15 – quadowcy, którzy dotarli do mety

18 (i 23) – wiek (liczba lat i dni) najmłodszego uczestnika Dakaru, który 5 stycznia stanął na starcie w Rosario – był to quadowiec Jeremias Gonzalez Ferioli

18 (po raz drugi) – liczba Polaków na starcie

20 – ciężarówki, które nie ukończyły rajdu

25 – quadowcy, którzy zatrzymali się w drodze do mety

28 – kraje, które w 36-letniej historii odwiedził Dakar

30 – lekarze, którzy są zatrudnieni w punktach medycznych na biwakach

40 – liczba quadowców na starcie w Rosario

50 – narodowości reprezentowane na tegorocznym Rajdzie Dakar

50 (po raz drugi) – ciężarówki na mecie

60 – liczba specjalnych, oficjalnych stref wyznaczonych dla kibiców w trakcie rajdu

63 – samochody, które dojechały do mety

70 - liczba ciężarówek na starcie w Rosario

72 – wiek najstarszego zawodnika biorącego udział w Dakarze 2014 – kierowca ciężarówki, Japończyk Yoshimasa Sugawara

78 – motocykliści, którzy ukończyła Dakar 2013

84 – samochody, które nie ukończyły rajdu

89 – debiutanci („pierwszoroczniacy” stanowili 20 proc. całej stawki)

96 – motocykliści, którzy nie dotarli do Valparaiso (58 z nich odpadło na trzecim lub piątym etapie)

124 – liczba Francuzów w stawce – najliczniej reprezentowanej nacji

147 – liczba samochodów na starcie w Rosario

190 – kraje, do których dotarły transmisje z tegorocznego Dakaru

206 – liczba pojazdów, która dotarła do mety

210 – pojazdy organizatora, które codziennie pracowały na trasie rajdu (40 samochodów, 11 helikopterów, 55 ciężarówek, 5 autobusów itd…)

225 – całkowita liczba pojazdów, która nie ukończyła Dakaru w 2014 roku

280 – dziennikarze, którzy obsługiwał Dakar na miejscu rajdu

431 – liczba wszystkich pojazdów, które wystartowały w Dakarze 2014

450 – maksymalna pojemność silników motocykli dozwolona na Dakarze

720 – całkowita liczba uczestników Dakaru – zawodników, pilotów i mechaników pokładowych

1200 – szacunkowa liczba godzin transmisji telewizyjnych, pokazujących Dakar 2014

1978 – w tym roku, 26 grudnia rozpoczęła się pierwsza edycja Dakaru.

2300 – liczba wiadomości dotyczących bezpieczeństwa na trasie rajdu, wyemitowanych w 40 stacjach rajdowych Argentyny, Chile i Boliwii

3000 – „populacja” biwaku: zawodnicy, ich teamy, organizatorzy, sponsorzy, przedstawiciele mediów

8 739 – liczba kilometrów, jaką pokonali motocykliści i quadowcy (5 220 km odcinków specjalnych)

9 209 – liczba kilometrów, jaką pokonały ciężarówki (5 212 km odcinków specjalnych)

9 395 – liczba kilometrów, jaką pokonały samochody (5 222 km odcinków specjalnych)

22 000 – osoby mobilne (zmotoryzowane), odpowiadające za bezpieczeństwo kibiców i zawodników (policja, służby porządkowe, wojsko itd…)

80 000 – posiłki, które wydano na biwakach w trakcie rajdu

1 048 853 – polubienia oficjalnej strony Dakaru na Facebooku

5 000 000 – około tylu kibiców oglądało zmagania kierowców w różnych miejscach trasy tegorocznego Dakaru. Od startu, przez odcinki specjalne i dojazdówki, bo metę

390 000 000 – … dolarów warte są wszystkie umowy, jakie ASO podpisało ze stacjami telewizyjnymi, sprzedając prawa transmisyjne

1 000 000 000 – do tylu ludzi na świecie dotarły relacje telewizyjne z Dakaru

Amigos: por respeto a todo el apoyo que me han brindado, les comparto las fotografías con las el piloto polaco, Rafal Sonic, pretende culparme de una asistencia ilegal.... (...)

Przyjaciele: ze względu wszelkie wsparcie, które dały mi, podzielam zdjęcia z polski pilot, Rafał Sonic, próbuje winić mnie nielegalnej pomocy.
Wie ktoś, kto ma uruchomić Dakar to podejście ludzi po zatrzymaniu na trasie... Że czas wziąć mi zdjęcia, które nie mówią dużo, jestem pilot zawodowy i nie mam zamiaru ryzykowac Dakar na pięć minut, które trzeba zmienić opony, wygrał 7 etapów, dodając więcej niż 1 godzinę 20 przed drugie miejsce.
Poziom molestowania jest godne ubolewania... To ciekawe, że tylko przekazać fotografie tego pilota, tak z niczego.

Chcę, aby rozstrzygnąć kwestię, potwierdzające, że wygrałem powyżej rower, jak powinno być, nie za pośrednictwem mediów.
Wielki uścisk.
Viva Chile!