Relacja z wyprawy. Kontynuacja wątku Rumunia 2009

Newsy od MaćkaP:




-- dodano 30.09.2009 09:52 --



-- dodano 30.09.2009 20:42 --

Niestety złe wiadmości. Wracają do domu. W trakcie postoju w jednym z hoteli skradziono im quady...

Ale jazda. Myślałem że to tylko w Polsce takie rzeczy...

Jak to mogło się stać??? I to przy hotelu... Jestem w szoku. W końcu nie było ich tak mało.

3 sztuki z tego co wiem. Wracają, więc wszystko się okaże.

Niewiarygodne

szok, niesamowita strata, i najgorsze jest to że tam to pewnie przepadły jak kamień w wodę (u nas niewiele lepiej)

Maciek przekaże Wam infromacje osobiście jak wróci.

Cholera jasna wielka szkoda, tyle przygotowań . Dobrze chociaż że oni wracają cali i zdrowi

Miejmy nadzieję, że się quady znajdą.

Witam,
już w domu.
Wiele myśli się kłębi w głowie, ale niestety też wiele rozstrzygnięć...

Rumunia a przynajmniej Maramures jest pięknym miejscem i doskonałym do quadowania. Bardzo techniczne trasy, pyły lessowe, szybkie kamieniste szutry...generalnie twardo i górzyście. Wąwozy, łąki, woły.
Potrafię oddzielić ocenę miejsca od oceny wyprawy. Naprawdę warto tam pojechać.

Co do przykrej sytuacji, to ja zawsze powtarzam, że to co nam się dzieje jest złożeniem wielu spraw, zwykle naszego udziału (świadomego czy nie) i czynnika losowego.
Po wszystkim, zwykle dla własnego lepszego samopoczucia, zwalamy winę na los czy Boga, ale nigdy na nas samych i nasze wybory. W grupie nikt nikogo raczej nie oskarży o nonszalancję czy odejście od zasad bo zostanie zakrzyczany lub wyśmiany. Jak coś stanie się dobrego - to nasze działanie, jak złego - to los. Ktoś powie, że można powiedzieć zawsze nie, sprzeciwić się.... tak, ale skazujesz się na ostracyzm.

Nie będę na forum publicznym robił analizy różnych zdarzeń, bo to nie jest właściwe na to miejsce. Wierzę, że w grupie przyjdzie odpowiednia refleksja co do kilku spraw, dlaczego tylko ta refleksja przychodzi po sprawie i kosztuje prawie 50 tys złotych????

Nie miałem autocasco. Nie mam quada, którego odkupienie to teraz pewnie ok 35tys zł, a wyposażenie do poziomu poprzedniego i to nawet bez felg OMF to min. 12 tys zł.
Mamy więc 47 tys. zł.

Nie mam tych pieniędzy i nie wydam ich ponownie na quada jak bym miał je w przyszłości.
Jest jakaś szansa na odzyskanie maszyny bo w tym terenie to unikat. Tam praktycznie nie ma markowych quadów....ale nawet wtedy już nie wrócę do quadowania. To zbyt kosztowna zabawa.

Dla mnie udana wyprawa i jazda na quadzie, to przestrzeganie kilku zasad i nie mogą one być łamane, jeżeli chcemy minimalizować czynniki ludzki w ryzyku. Kilka z nich poniżej:

1. Ustalenia jakie przyjmujemy przed wyjazdem są przestrzegane w czasie wyjazdu
2. W czasie jazdy nie pijemy alkoholu (także piwa).
4. Nocujemy daleko od ludzi (duża grupa) jeżeli pozwala nam na to pogoda i korzystamy z Hotelu tylko w wyjątkowych przypadkach bardzo złej pogody lub sytuacji losowych.

Jeżeli mówimy o grupie kilkunastosobowej, to musi ona mieć prowadzącego, bo inaczej ciężko znaleźć takiego, który narazi się na bycie "ciśnieniowcem" a ja uważam, że pewna dyscyplina co do przestrzegania przyjętych zasad mu być. Dyscyplina co do alkoholu, miejsc do spania, przystanków i czasu ich trwania itp.

Ciężkie jest życie prowadzącego, ale to jest jego rola. Jeżeli grupa nie ma takiej osoby, musi być bardzo zgrana albo równać do najbardziej "wyluzowanego".

Nadal uważam, że najpiękniejsze w quadowaniu są długie wyprawy. Kiedy jednak spadniesz z quada pod domem to zawsze ktoś ci pomoże, odtransportuje. Spotykasz się, żeby odreagować problemy, wyżyć się, wyszaleć.
Kiedy jesteś 1000km od domu, masz do przejechania po górach kilkaset kilometrów, często w kompletnej obcej głuszy, gdzie nikt nie mówi w zrozumiałym języku, potrzebna jest dyscyplina. Wiemy kiedy możemy się zabawić, wiemy kiedy musimy być skupieni i odpowiedzialni.

Mieliśmy kilka rolek, jeden poważny wypadek i straciliśmy 3 quady.

Uważam że 80% tych niepotrzebnych przygód to było NASZE zawinienie a nie ślepy los na który tak łatwo zwalić winę.

Zachęcam wszystkich do odwiedzania takich miejsc jak Ukraina czy Rumunia bo po stokroć są tego warte, ale pamiętajmy o tym co napisałem wyżej. Niefrasobliwość jednej osoby wpływa na całą grupę i wyprawę. Utrata zdrowia przed jednego uczestnika, zabije Twoją przyjemność i bezpieczeństwo.

Ja niniejszym się żegnam z Wami po chyba 5 latach, życząc jeszcze wielu przejechanych ukraińskich połonin i rumuńskich szutrów.


Żyjcie z głową!

Aż mnie zmroziło jak przeczytałem, my też zostawialiśmy quady pod motelami na szczęście odbyło się bez przykrych sytuacji...

Pokonaliśmy ponad 1000 kilometrów po wspaniałych, urokliwych terenach Maramureszu i Mołdawii oraz Bukowiny, odkryliśmy rzeczy niezwykłe - polskie enklawy w Mołdawii, w których od ponad 200 lat kultywuje się tradycje narodowe i mówi w języku ojczystym, ale takim obowiązującym w XVIII wieku! Zwiedziliśmy kilka monastyrów , wesoły cmentarz , widzieliśmy najwyższy drewniany budynek świata - 58 metrów, muzykowaliśmy z góralami oraz spaliśmy u Cyganów, pilismy palinkę w szałasie z drwalami zagryzając słoniną i cebulą Polarisy prawie bez awarii ukończyły tą niełatwą wyprawę - jedynie kamień uszkodził mi felgę od środka oraz rozorałem oponę na trzy palce.
Trasy bardzo trudne - dzikie i skaliste podjazdy, błotniste koleiny po LKTach. Byliśmy na dwutysięczniku na szczycie, poruszalismy się cały czas na wysokościach 800 - 1500 mnpm. Andy był niesamowicie dzielny , do niedawna nawet nie przypuszczał, że quad może jeździć w takim terenie, zaliczył jednego boka ale bez strat w sprzęcie.
Jak ochłonę przygotuję dużą relację , mamy ponad 700 zdjeć z dwóch aparatów i mnóstwo pozytywnych wspomnień

trochę zdjęć:
http://www.flickr.com/photos/maciejparvi/sets/72157622384297929/

Wszystko zabrzmiało jak pożegnanie. Myślę, że sztuką jest się nie poddawać, zwłaszcza w Twoim przypadku. Za dużo w to wszystko było włożone czasu i serca. Z drugiej strony masz tyle innych pasji, że jedynie obawiam się o brak czasu, więc do końca się nie martwię.

Maciek rozumiem Cię. Przygotowujesz się, planujesz, kosztuje Cię mnóstwo pracy. Myślisz o tym non stop, obciąża Cię psychicznie i fizycznie.

W końcu trud ustępuje i nadchodzi ten moment. Chwila na którą czekałeś. Wydaje się, że wszystko jest pod kontrolą, że będzie tak jak sobie wyobrażałeś, zgodnie z planem. Dokładnie tak jak miało być. Wszystko na 100%

I nagle zaczyna się to wszystko oddalać, dzieje się zupełnie inaczej, niż sobie wyobraziłeś. Wszystko nie tak. Im dalej tym gorzej. Jesteś bezsilny. Próbujesz to jakoś jeszcze sklecić. Im dalej tym gorzej.

A na koniec APOGEUM tracisz najbardziej ważną rzecz w tej wyprawie. Dogania Cię bezsilność i całkowite zniechęcenie.

Wszystko nie poszło tak jak trzeba. Jesteś rozgoryczony i zawiedziony.
Zadajesz sobie pytanie : PO CO M I TO BYŁO?

A my tutaj "na dole" czytamy z niecierpliwością Twoje relacje, oglądamy zdjęcia z wypraw, gdzieś daleko w marzeniach planujemy sobie taki wyjazd. Takie wyprawy utwierdzają nas w przekonaniu, że poza naszym małym podwórkiem quadowym są inne znacznie szersze horyzonty. Możemy sobie tylko wyobrazić taką przygodę. Są to nasze cele, które choć dalekie to jednak przybliżają nas jeszcze bardziej do tematyki quadów. Wielu z nas Ci powie, że kiedyś się na pewno wybierze w taką podróż lub chociaż o niej marzy.

Dlatego nie rezygnuj. Pomyśl o tych co jechać nie mogą. Którzy wiele oddali by za taką możliwość. O wielu, którzy śmigają po skrawkach wytyczonych terenów które są ich całym quadowym królestwem , co jeżdżą po górkach, które wydają się górami, rzeczki, które są potokami itp. Takie wyprawy naprawdę wiele mi dają. Mentalnie możemy być tam z Wami. Dzięki za to.

Głowa do góry !

Nie rezygnuj. Zawsze znajduje się wyjście z trudnej sytuacji. Na początku bardzo trudno je znaleźć. Może po prostu zostałeś poddany próbie?