Panowie przez Waszą relację przestanę oglądać ulubiony program Cejrowskiego - Boso przez świat
ostatnimi fotkami i relacją powalacie na kolana

Mimo wszystkich przeciwności losu wstajemy wcześnie rano i ku zgorszeniu Ksawerego (jest 7 rano) pakujemy nasze zabawki i szykujemy się do drogi. Chińskie zupki poprawiają nasze ciała niestety na skołataną duszę po wczorajszym bankiecie nie znaleźliśmy lekarstwa. Płacimy Ksaweremu za pobyt i za rachunek przyznajemy lokalowi przynajmniej pięć gwiazdek. Spokojnie może je wieszać nad drzwiami. Mimo wszystkich przeciwności losu o 8 już wyjeżdżamy od Ksawerego i na azymut kierujemy się do klasztoru Dawid Garedżi . Niestety nie dało się już dojechać do samego klasztoru górami , które zaczęły robić się coraz wyższe z coraz większymi przepaściami. Mimo wszystko dojeżdżamy do monastyru i większość z nas idzie zwiedzać. Niestety moje samopoczucie nie pozwala mi na takie ekstremalne przeżycia. Dalej jedziemy na zachód szybką szutrową drogą znowu niebezpiecznie zbliżając się do granicy z Azebejżdżanem. Niestety wszystko co dobre kiedyś się kończy. Odbijamy w kierunku północno – zachodnim obierają kurs na Tibilisi. Wjeżdżamy do Miejscowości Rustavi gdzie chcemy zatankować. Kolejne przemysłowe miasto widmo z przygnębiającymi widokami zrujnowanych zakładów przemysłowych, opuszczonymi domami, brudne i zaniedbane. Tylko nasi zbieracze złomu byliby tam szczęśliwi. Modelowy obraz przemian społecznych i gospodarczych po upadku wielkiego Związku Radzieckiego. Jedziemy dalej w kierunku Tibilisi . Po drodze trafiamy na most który jest tylko na mapie, bo w rzeczywistości jest tylko początek i koniec mostu. Środek leży w rzece. Cofamy się do asfaltowej głównej drogi i omijamy stolice od południa . Jedziemy kilkadziesiąt km asfaltem sądząc , że tego dnia nic już ciekawego nas nie spotka. Ale to jest Gruzja w której nigdy nie wiadomo co będzie za zakrętem. Zjeżdżamy z asfaltu i kierujemy się na południowy zachód. Najpierw jedziemy po szutrowej drodze która kończy się w pewnym momencie i wjeżdżamy w piękne zielone poprzecinane pagórkami łąki. W szybkiej jeździe przeszkadzają nam tylko wystające wszędzie kamienie. Po przejechaniu kilkunastu km stajemy , patrzymy w GPS a my jesteśmy na wysokości 2500 mnpm. Niesamowite wyżej niż nasz Kasprowy a tu w koło zielono. Oczywiście niewiadomo skąd pojawił się kilkuletni chłopiec zaciekawiony kto mógł dojechać w takie miejsce. Po drodze spotykamy tylko bydło i pilnujących ich pasterzy. Co kilkanaście km widać rozłożone jurty – obozowiska pasterzy. Nie zdecydowaliśmy się na odwiedzenie takiej jurty ponieważ znając gościnność tubylców po prostu baliśmy się , że skończy się to tak jak poprzedni wieczór. Klimaty takie jak na filmach pokazujących stepy Mongolii czy syberyjską tundrę. Po kilkudziesięciu km jazdy po zielonej trawie dojeżdżamy do jeziora Paravani Lake. Szutrowa wyboista droga prowadzi wzdłuż jeziora mija kilka miejscowości położonych na jej brzegu. Wioski są bardzo ale to bardzo biedne. Domy pokryte ziemią z trawą wszechobecny bałagan, porozrzucane zdewastowane maszyny rolnicze, błoto i mnóstwo opuszczonych domostw. Kiedyś były tam kołchozy. Nie ważne czy się opłaciło produkować czy nie władza kazała to się robiło a ludzie mieli jakąś prace. Wraz z upadkiem sajuza upadły też kołchozy i skończyła się praca a ludzie zostali w tych miejscach sami bez środków do życia i bez perspektyw. Przy drodze widzimy w błocie na foli szlachtowanego cielaka. To chyba najbardziej przerażający i przygnębiający obraz Gruzji jaki widzieliśmy. Dalej jedziemy już bardzo fajną szutrową szybką drogą mijając kolejno wioski , które wyglądają tak jak te opisane wyżej. Zatrzymujemy się w sklepie po zakupy robimy po małym piwku i decydujemy , że trzeba zacząć rozglądać się za miejscem do spania. Wczorajszy wieczór i dzisiejszy dzień dał nam się mocno we znaki a szczególnie mnie, bo jeszcze wieczorem pamiętam dobrze skład polskiej wersji gruzińskiej czaczy u Ksawerego. Dobrze ,że chłopaki robili zdjęcia bo ja nie wyjąłem tego dnia nawet aparatu. Dojechaliśmy do kolejnego jeziorka szybką ale bardzo uczęszczaną drogą szutrową przy której znaleźliśmy mały zagajnik. Rozbijamy namioty szybka kolacja i ja pierwszy leżę w namiociku aby następnego dnia wstać z samopoczuciem białego zdrowego człowieka. Pozostali też długo nie wojowali po szybkich paru strzałach poszli spać.

Jakieś fotki na deser będą? Przygnębiający ten obraz / opis mijanych ludzkich siedlisk .

Będą fotki będą tylko Dziki się musi ogarnąć

Ehhh..., cudnie że mnie tam nie było z wami - nieprawdopodobne

Się właśnie ogarnąłem.
Piąta rano w domu po organizacji ostatniej III rundy PPP ATV Polska dało w dupę zakręcony i poobijany jestem jak wiaderko z pomidorami
Jeszcze dziś postaram się dodać oprawę zdjęciową do tego dnia z opisu Arkadia !

czekam niecierpliwie ....

No to lecimy z koksem
Ten dzień to jak zawsze duże odległości i atrakcji. Choć forma większości składu słabawa po nocy u Ksawerego darliśmy twardo do przodu a było po co !
Niemal cały czas przebywaliśmy znacznie powyżej 2000 mnpm krajobrazy "zabijały" i kilometry uciekały .

Zaplecze i parking strzeżony w hotelu u Ksawerego . Po śniadaniu można uciekać dalej .


Klasztor Dawid Garedżi


Zwiedziliśmy i nawet nam się podobało jak wszystko w Gruzji - Dawid Garedżi


Ukształtowanie geologiczne pierwsza klasa !


Gdzieś na obrzeżach Tibilisi . To "piękne" jezioro niestety było jakimś cholernym zasobnikiem chemikali


Każdego dnia zmienia się klimat i otoczenie






Arkadio ma focha i nie robił fotek a w koło totalna pustka.








Nasz kolejny biwak, bardzo sympatyczne miejsce nad jeziorem.




Niesamowita doznania wzrokowe !

widoki powalają dosłownie na kolana - ależ to musiało na żywo robic wrażenie - niesamowite miec pod sobą quada i takie bezkresne otoczenie, surowe chwilami niczym na Tatooine ..... do tego perełki jak ten klasztor - widoki jak z Władcy pierścieni tyle, że mniej zieleni

przysięgam na wszystko co widziałem - w Gruzji zieleni jest tyle i tak naparza po oczach, że aż do obrzydznia
podobnie jak bogactwo roślinności - jak powiedział nam jeden z Gruzinów którego spotkaliśmy - nie ma na świecie rośliny która nie przyjęła by się w Gruzji ... coś w tym jest - zapewniam

btw ... pięknie piszecie i pięknie obrazujecie łza w oku się kręci z każdym kadrem i każdym wersem Panowie

Obi jest duzo prawdy w tym co piszesz z jednym wyjątkiem . My objechaliśmy całą Gruzję jeśli chodzi o regiony i na tych zdjęciach z dnia 7 i 8 poruszaliśmy się w Kacheti a tam jest mega pustynnie i stepowo i może dla tego manciod ma takie skojarzenia i słusznie .
Pozostałe rejony to tak jak piszesz tryskają zielenią

Chłopaki w linku parę fajnych fotek i filmiki, które pozwolą się Wam przenieść na chwilkę do Dziordzi

Arkadio nasze selfie też jest
http://1drv.ms/1tfO9O3

O Bedyś sam się wywołałeś do tablicy jak uczestnik i pierwszej wody wodzirej to ci zapodam hi hi hi


znowu poprawiasz włoski


waham się ale to jezioro i okolica chyba najbardziej mnie urzekła, kurde nie a Swanetia.... w cholerę ładnych miejsc było na tym wyjeździe i ta cudowna różnorodność .


Ta miejscowość już pod wieczór ale nasunęła mi skojarzenia z Ukrainą


plener w oddali rozwal

Wstajemy jak zwykle wcześnie choć jest zimno , nawet bardzo zimno, około 10 stopni. Nie bardzo nawet wiemy który dzień już jesteśmy w drodze mylą nam się dni. Szybkie śniadanko kawka, robimy dwa kapcie i jedziemy w kierunku skalnego miasta Varzia. Znowu pniemy się wysoko w góry, jedziemy serpentynami i wyjeżdżamy na wysoki płaskowyż. Podjeżdżamy pod jego krawędź gdzie ukazuje się nam przepiękny widok. Dalej jedziemy górami przejeżdżamy przez kilka wiosek , które niestety nie wyglądają lepiej niż te opisywane wcześniej. Trafiamy na kamienistą górską drogę która w szybkim tempie doprowadza nas do kamiennego miasta. Jest to typowe turystyczne miejsce z porządną restauracją , straganami z pamiątkami i zimnym piwkiem. Zostawiamy nasze quady na parkingu i idziemy zwiedzać. Ireczek oczywiście załatwił busa , który podwiózł nas na górę . Irek nóg w końcu na loterii nie wygrał! Miejsce bardzo ciekawe i warte polecenia. Wszyscy zeszliśmy na dół , wszyscy oprócz Ireczka przecież nóg na loterii nie wygrał za to przez to zwiedził miasto dwa razy – raz w kierunku zwiedzania i drugi raz w przeciwnym. Rozsiadamy się wygodnie w knajpie przy zimnym piwku i dochodzimy do wniosku, że nie będziemy się spieszyć. Robimy drobne zakupy grzejemy się w słonku, jemy obiadek z pancerników i w końcu jedziemy dalej. Dojeżdżamy do stacji benzynowej gdzie stajemy zatankować. Jarek podjeżdża ostatni i opowiada nam , że spotkał księdza mówiącego po polsku. Z quada spadła mu nasza biało-czerwona flaga po którą się wrócił a leżącą na drodze flagę zauważył jadący samochodem ksiądz, zatrzymał się i ją podniósł. W ten sposób poznajemy katolickiego księdza na pół Rosjanina na pół Gruzina, który pełni posługę dla mniejszości katolickiej zamieszkującej okolicę. Polskiego nauczył się będąc w Polsce na studiach. Przesympatyczny jawiony gość , który przy okazji zarezerwował nam hotel w Batumi na ostatnią noc w Gruzji. Niestety spieszył się na mszę a podróżował z młodą, ładną katechetką to też rozumieliśmy jego pośpiech i nie chcieliśmy go dłużej zatrzymywać. Kilka fotek zostało zrobionych więc będziecie mieli okazję poznać kolejną ciekawą postać , którą udało nam się spotkać w naszej podróży do Gruzji. Tankujemy i jedziemy dalej już asfaltem . Postanawiamy zrobić drobne i grube zakupy i jeszcze jedną noc zostać w górach i spać pod namiotem. Pogoda zaczyna się psuć, niebo mocno zachmurzone więc Ireczek jest znów ubrany jak miała by się oberwać chmura. Niestety tym razem ma rację. W pewnym momencie przychodzi oberwanie chmury a ulewny deszcz przechodzi w grad a później w śnieg. Na szczęście dojeżdżamy do małej miejscowości gdzie stajemy przy sklepie, robimy zakupy i długo rozmawiamy z miejscowymi stojącymi jak wszędzie pod sklepem. Pogoda się poprawia i jedziemy dalej szeroką szutrową drogą z wieloma zakrętami . Gnamy ile fabryka dała , nie kurzy się więc robimy sobie nawet trochę wyścigów. Wjeżdżamy znowu w wyższe góry znajdujemy piękną polankę na biwak przy samym lesie. Jesteśmy na ponad 1800 mnpm. Rozbijamy namiociki. Dziki rozpala ognisko iiii oberwała się kolejna chmura. Rozpętała się burza, pioruny waliły w koło, było prawie jasno na dworze. Taką burzę widziałem w tamtym roku w albańskich górach ale z daleka. Wtedy zdążyliśmy przed nią uciec. Teraz znaleźliśmy się w środku. Huk piorunów który odbijał się o góry przyprawiał o gęsią skórkę. Tak się jakoś złożyło, że jak zaczęła się burza wskoczyliśmy we trzech Ja , Bedyś i Jaro do namiotu gdzie były grube zakupy ze sklepu. Już po niedługiej chwili burza nie bardzo nam przeszkadzała a długim rozmowom Polaków niebyło końca. Trochę już zaczęliśmy podsumowywać naszą wyprawę, wspominać to co nas spotkało bo przecież został nam już jeden dzień jazdy do Batumi. Jednak nie mieliśmy racji, na posumowanie okazało się, że jest za wcześnie bo ten ostatni dzień znowu nas zaskoczył , znowu Gruzja pokazała , że jeszcze nie wszystko widzieliśmy.

Dzięki za kolejny odcinek relacji z Waszej przygody na Gruzji i za linka z materiałami - rewelka