W tym roku zabrałem quada ze sobą na tygodniową majówkę koło Konina. Maszyna wymagała małego serwisu na miejscu, ale dzięki temu miałem coś ciekawego do roboty. Quad był po naprawie mocowań zawieszenia z przodu, które rozwaliłem podczas wyprawy do Janowa Lubelskiego.






Do tego właśnie skończyłem reanimację wariatora.



Zostawiłem do wykonania również przegląd olejowy i ogólną kontrolę pojazdu. Zanim wyjechałem na szutry, trzeba było się zaszyć w garażu na kilka chwil.





Oczywiście jak się zabrałem do pracy, to się okazało, że nie skończy się wyłącznie na zaplanowanych działaniach. Musiałem dodatkowo założyć nowe tuleje zawieszenia na lewy przód, ale tutaj oporem stanęła półoś. Zapomniałem zabrać opalarkę i ni jak nie mogłem zdjąć piasty, sklejonej przeze mnie oczywiście. Kiedy tak szarpałem, to wyskoczył przegub wewnętrzny. Narobiło się trochę kłopotu tym sposobem. Nic to jednak. Wyprostowałem sprężynę zabezpieczającą kosz i poskładałem wszystko jak należy z powrotem.



Wymiana oleju w silniku i napędach była formalnością, ale odkryłem wtedy pękniętą odmę i trzeba było się tym zająć.



Na koniec przerobiłem jeszcze podłączenie dodatkowego reflektora LED.



Włącza się go teraz przełącznikiem świateł drogowych, ale ma również pstryczek dodatkowy, którym można go zgasić. Jest tak o wiele wygodniej.

Przyszedł czas na jazdy. Najpierw przejechałem się sam, żeby sprawdzić czy wszystko działa. Z nowymi ciężarkami wariatora, quad znowu rozpędzał się do 100 km/h. Jazda z prędkością 80-90 jest dla niego teraz czymś normalnym. Potem brzdące po kolei zakładały kaski i jeździliśmy po okolicy. Maluchy mają swoje stałe punktu do odwiedzenia. Najpierw lotnisko w Kazimierzu, przez starą stację benzynową.



Potem źródełko za klasztorem w Bieniszewie i do domu. Czasami wydłużały sobie drogę przejazdem koło torów należących do Kopalni Konin. Tak się bawiliśmy dwa dni.



Była to jednak jazda spacerowa, chociaż ze starszym, siedmioletnim Wiktorem, rozpędzaliśmy się czasami nieco bardziej.

Kolejny dzień był deszczowy. Dzieciaczki mają odpowiednie ubrania, ale jakaż to przyjemność jeździć w takich warunkach. Co innego ja Dostałem od nich pozwolenia na wyjazd i w pięć minut byłem w garażu, gotowy do drogi. Mam na miejscu narysowanych kilka tras i bardzo lubię na nich "zamiatać". Przede wszystkim są na zupełnych odludziach i biegną po bardzo przyzwoitych szutrach. Można się tam bawić doskonale. Pognałem do Słupcy.



W dwie strony jest około 80 kilometrów. Prawie nie padało, ale wody na drogach było bardzo dużo. W zaQuadzie robię czasem za wodolot, kiedy prowadzę grupę po kałużach i tutaj podtrzymywałem tradycję. Quad rwał się do przodu i jedynym ograniczeniem w tej zabawie byłem ja. Nie zważałem jednak na zalewającą mnie wodę. Pędziłem przed siebie. Z domu wyjechałem dosyć późno i nie było już przestrzeni na wydłużenie tej przygody, ale nie był to przecież dzień ostatni. Na koniec musiałem rozwiesić pranie.



Kolejnego popołudnia obrałem kierunek na lotnisko w Powidzu. Wystartowałem nieco wcześniej, bo i droga trochę dłuższa. Do pokonania było kilometrów ze 120, czyli przynajmniej o godzinę dłużej niż poprzedniego dnia. Niedaleko od Kazimierza znalazłem na drodze porzucony samochód terenowy, który czekał na lepsze czasy.



Gdyby był właściciel, to bez problemu by się dało go oswobodzić. A tak, to stał na kotwicy, przycumowany do błota.



Jazda dawała ogromną frajdę. Wody było zdecydowanie mniej, zatem nieczęsto musiałem puszczać gaz.



Na leśnych drogach trafiają się przeszkody, który nie da się ominąć i należy cierpliwie za nimi podążać z prędkością 20 km/h.



Potem pojechałem na południe, do Słupcy, w której byłem dzień wcześniej. Dalej do domu pognałem tą samą drogą, w większości prowadzącą wzdłuż torów kolejowych. Można się wtedy ścigać z pociągami.

Do wyjazdu zostały dwa dni. Maluchy znowu nabrały ochotę na szutrowanie i całe popołudnie spędziliśmy w siodle. Każde miało dwie przejażdżki i natłukliśmy tak ponad sto kilometrów. Nieco zmarzły, ale były bardzo zadowolone. Wiktor nawet spróbował sam prowadzić. Musi tylko opanować dawkowanie gazu i będzie z niego nowe pokolenie quadowców.

Przed wyjazdem zaplanowałem jeszcze ostatnią pętlę. Tym razem wybrałem się na północ. Po drodze przejeżdża się koło instalacji, która zawsze robi spore wrażenie.



Do pokonania miałem około 50 kilometrów, ale skręciłem w kilka miejsc i zrobiło się prawie 100. Cel tej podróży jednak był wyjątkowy. Kopuła była widoczna już z daleka.




Dziwił mnie jednak nieco fakt, zwłaszcza, że była niedziela, iż parkingi były zupełnie puste. Przeinwestowali jednym słowem, albo raczej -śmy, bo na tacę też dawałem

Maszyna sprawdziła się doskonale i ładując ją na przyczepę od razu planowałem kolejny wyjazd, który szykował się w bardzo niedalekiej przyszłości.

Mag, czy dalobys rade podeslac mi traki z tych okolic?

Oczywiście, wyślij mi swój e-mail na PW. Będę przy nich jeszcze coś poprawiał i wyślę w przyszłym tygodniu.

Czesc, meila wyslalem odrazu....

Tak widziałem, ale musisz poczekać. Jak poprawię trasy, to wyślę.